Een levenlang strips!

1981. Ik was brugklasser, Eppolezer, stripliefhebber-en verzamelaar (voor zover mijn beperkte budget dat toeliet). Eén van mijn lievelingsstrips in de Eppo was Steven Severijn. De inkttekeningen van René Follet spraken mij zeer aan. Ik trok de stoute schoenen aan en probeerde via de Eppo-redactie een brief te sturen aan dhr. Follet (want uiteraard had ik zijn adres niet). Ik hoorde er niets meer van en was het alweer vergeten (want zo gaat dat op die leeftijd), tot ik opeens een bruine envelop uit België thuis aantrof. Van meneer Follet, wow! Direct naar mijn zolderkamertje om, als een heilig ritueel, de envelop te openen. Ik trof een handgeschreven brief (met vulpen!) en een schitterende tekening. De brief was grotendeels in het Frans, dus om die te kunnen lezen had ik mijn vader nodig, maar ik zag direct wat de tekening voorstelde: een schets voor de cover van het vierde deel van Steven Severijn. Dit deel, dat uiteindelijk De Dertiende Valk zou gaan heten, heette ten ti...

De miniatuur Wham! De laatste Wham! Stripblad Wham! Op een dag, begin 1979, ik zat in de vijfde klas van de lagere school, kwam mijn moeder thuis van het boodschappen doen, met voor mij een klein tijdschriftje. Het was een miniatuur Wham, bedoeld  ter introductie van dit nieuwe stripblad. Het zat gratis bij een pak Ariel. Wat was ik blij met deze belofte van (voor mij) nieuwe strips. Mijn broertje en ik waren al enkele jaren lid van de Donald Duck en de Eppo, en nu was daar opeens een nieuw stripblad! De Wham leek hele mooie strips te bieden. Ik moet flink gezeurd hebben, want ik kreeg een abonnement! Ik maakte kennis met wat nog steeds mijn favoriete strip is: Jeremiah, maar ook strips als Tony Stark, Gigantik, Brammetje Bram, Turi en Tolk, Ronnie Hansen en Farao. Komische noot de Steenvreters kon mij ook wel bekoren. Maar Wham was voor mij meer dan alleen een stripblad. Het bevatte namelijk ook elke week een dossier over allerlei onderwerpen, zeg maar een soort studieka...